De diameter van de opening van de glazen pot waarin de koffie wordt bewaard is, in combinatie met de diepte, ruim genoeg om mijn hele hand in te steken.
Met de lege pot om mijn hand zwaaide ik, en waande mezelf een bionische, glazen man.
Daarna pakte ik een nieuw pak koffie, knipte het open, en deponeerde het in de pot, bovenop het maatschepje.
Ik kan volhouden dat ik dat maatschepje niet had gezien. Is niet waar. Ik wilde juist mijn hand door de koffie steken.
Het voelde zacht, meegaand, bijna glad, als een vloeibare koffiehandschoen.
Morgen proberen met pindakaas.