De hersensschudding had al voor een onterechte nul gezorgd in de externe competitie, maar inmiddels voelde ik me beter. De tweede ronde van het OVK brak aan.
Met een middengambietje vloog ik mijn tegenstander, ELO 1700, direct naar de keel. Hij reageerde met mindere pionzetten op mijn goede pionzetten, en moest nog altijd rokeren. Niet raadzaam, met zo'n middengambiet.
Toen de rook was opgetrokken pakte ik eindelijk de pion die al zetten lang te grabbel stond, maar die ik om goede positionele redenen niet had gesnoept.
Met een uitstekend paard tegen een slechte loper, en een gezonde pion voor was het een kwestie van tijd voordat ik het punt zou binnenhalen. Mijn tegenstander maakte het mij wat makkelijker door nog acties in hetzelfde centrum te ondernemen, waardoor ik een gedekte vrijpion op d6 kreeg.
Toen hij helemaal was aangekrant en ik meer materiaal ging winnen gaf hij op. Een solide overwinning, waarna ik heel moe was, een beetje hoofdpijn had en goed heb geslapen.