Een saaie partij, waarbij mijn tegenstander (ELO 1880) met zwart vanaf zet één alles deed om remise te maken. Uiteraard ging die niet door. De hele partij stond ik licht beter, en de verdedigingen die zwart moest vinden kostten hem zoveel tijd dat hij uiteindelijk in tijdnood kwam.
Met nog enkele minuten op de klok bleef ik complicaties zoeken, zodat hij uiteindelijk een stuk weg gaf.
Een Leeuw als opening. Het was geloof ik Fressinet die zei dat het vanaf zet 5 na de dubbelpion op de e-lijn voor zwart in hogere zin altijd verliezend is, maar het moet altijd nog bewezen. Dat dus gedaan. Lekker, om zo'n Leeuw te kraken.