Bij het bestuderen van de talen probeer ik Frans het vloeibaarst te krijgen. Het menselijk lichaam intrigeert en is een lekker studieobject, inclusief de geest, rijk of arm.
Voor de geest zit het gezicht. Hoewel wij het kennen in de vorm van en face, wordt in het Frans meer het woord le visage gebruikt. Dat het woord mannelijk is verbaast me.
Op het gezicht de ogen, de neus, het haar. Les yeux, le nez, les cheveux. (Niet te verwarren met le cheval - daar heb ik eens bijna mots door gekregen.)
Via de neus komen we in de mond (la bouche).
Tot mijn vrolijke verrassing noemen we de tong in het Frans la langue. Het woord is vrouwelijk, want met de tong spreken we de moedertaal. Ook het woord taal is in het Frans langue. Nader onderzoek leerde dat in het Latijn zowel tong als taal lingua wordt genoemd.
Als we in het Nederlands deze woorden niet hadden gescheiden, konden we taalzoenen!